એક માણસ ગીરના જંગલ માંથી પસાર થતો હતો
ત્યાં સાવજ ના કણસવા નો અવાજ સંભળાયો
નજીક જઈને જોયું તો સાવજ ના પગમાં કાંટો ખૂંચી ગયેલો
માણસે પાસે જઈને કાંટો કાઢ્યો અને પોતાના રોટલા સાવજ ને ખવડાવ્યા
સાવજ અને માણસની ભાઈબંધી થઈ
માણસ બાજુ ના નેસડા માં રહેતો હતો
સાવજ આખો દિવસ માણસ ધરે રહેતો
પાકી ભાઈબંધી થઈ ગઈ
એક દિવસ માણસને ત્યાં મહેમાન આવ્યા
સાવજ ને બાજુ માં બેઠેલો જોઈને મહેમાન ની ડેલી માં જવાની હિમ્મત ના થઈ
એટલે
માણસે કીધું કે
"ચાલ્યા આવો સાવજ કંઈ નહી કરે
એતો મારા પાળેલા કુતરા જેવો છે"
મહેમાન અંદર આવ્યા
મહેમાનગતી માણીને નિકળી ગયા પછી
સાવજે માણસને કીધું કે....
બાજુ મા પડેલી કુહાડી મારા માથામાં માર નહીતો હું તારો કોળીયો કરી જઈશ
માણસે ડરના માર્યા સાવજ ના માથામાં કુહાડી મારી
અને સાવજ લોહીલુહાણ હાલતમાં ડેલી બહાર નીકળી ગયો
છ મહિના પછી એક દિવસ સાવજ માણસ પાસે આવ્યો અને કીધું કે...
તે મારેલો કુહાડી નો ઘા તો રૂઝાઈ ગયો
પણ
તે મને પાળેલા કુતરા જેવો કીધો હતો
એ તારા શબ્દો નો ધા ક્યારેય નહી રૂઝાય........
માટે આજ પછી જો મારી નઝરે ચઢીશ તો જીવતો નહી છોડું
સારાંશ :
શબ્દો બહું જ વિચારીને બોલો
કારણ કે....
શબ્દો અને વતૅન ના ઘા જીંદગી ભર રૂઝાતા નથી...