હે ,
માનવ !
તુ...
શિયાળે ઠરી જાય,
ઉનાળે બળી જાય,
વરસાળે પલળી જાય,
તારા કરતાં તોજાનવર સારા
ૠતુ - ૠતુ એ આનંદે ચરી ખાય. ...
તારે. ..
A.C. માં છે ચોંટવુ ,
વાણી વિલાસ માં છે રાચવુ,
ઉછેરવુ નથી તારે એકેય ઝાડવુ,
તોયે. .
ગાડી રહે તારી છાંયડે એ ઇચ્છવુ.
ફુલ જોઈને ચુંટી લે,
ફળ જોઈને તોડી લે,
વનમહોત્સવ ને વૃક્ષારોપણ ના નામે તુ ગજવા ભરી લે. .
કોકે વાવ્યા તે માણ્યા ,
તારા બચ્ચા શું ભાળશે ?
એવો કદી વિચાર કરી લે...
જન્મ થી મરણ સુધી તને સહારો આ વૃક્ષો નો ,
જીવન જીવતાં સુધી પ્રત્યેક પળે ઉપકાર આ વનૌષધિ નો ,
વિકાસ ના નામે નાશ કર્યો વનરાજી નો ,
ઓઝોન સ્તર માં પડયુ ગાબડું ને કર્યો કકળાટ ગ્લોબલ ર્વોમિંગ નો ,
તારી વૃત્તિ, વિચાર હંમેશા છે સ્વાર્થ નો ...
ભાઇ, બસ કર ...
બહુ થયુ હવે. ..
આંબો નહી તો,
લીમડો - પીપળો વાવ,
કંઈ ના કરે તો ,
બાવળ ને જગ્યા આપ...
નહિ તો. ..
શિયાળે ઠરી જઇશ,
ઉનાળે બળી જઇશ,
ને
ચોમાસે તરસે મરીશ...
પ્રક્રુતી એક વરદાન